Bozkurt NET - DÜŞLERİM

Ben beni bildiğim ilk andan beri,
İkinci ömrümün, yurdu düşlerim.
Hayat bunaltıpta, üzdükçe canı,
Ana şevkatiyle, sardı düşlerim.

Hep nefesim oldu, yokuş çıkarken,
Harman olup güldü, tohum ekerken,
Bir kutlu bahçeye, hasret çekerken,
Güllerini bana, derdi düşlerim.

Mekândan mekâna, durmadan koştu,
Zamanın içinde, gamsız dolaştı,
Aşılmaz dağları anında aştı,
Girilmez yerlere, girdi düşlerim.

Dibi görülmedik, sulara daldı,
Okyanus içinden, damlayı buldu,
Ne olmaz dinledi, ne engel bildi,
Daim zirvelerde, durdu düşlerim.

Her adım sırtıma yük eklenirken,
Çileler yüreğe çöreklenirken,
Bedenim yollarda, sürüklenirken,
Kaç kere menzile, vardı düşlerim.

Ne zaman kalbime, bir diken batsa,
Çektiklerim artık, canıma yetse,
Gayretim,umudum, tükenip bitse,
Taze ümitleri, verdi düşlerim.

Tan yerine tekrar, gece çökerken,
İğne ucu ışık, beni çekerken,
Gözlerim çaresiz, göğe bakarken,
Yıldızı gönlümde, gördü düşlerim.

Uğurladım kaç kez, önde gideni,
Bu fani dünyaya, veda edeni,
Zemheriler, titretirken bedeni,
İçimde sönmeyen, kordu düşlerim.

Nasıl köy yok ise, ölümden öte,
Vuslattan gayri em, yokmuş hasrete,
Gündüzler bağlarken, beni gurbete,
Her gece zinciri, kırdı düşlerim.

Benim yârim, Tanrıdağın ardında,
Beni bekler, Turan adlı yurdunda,
Ben yanarken, ayrılığın derdinde,
Bin defa vuslata, erdi düşlerim..
İlhan Esen